Goryczka, z łac. Gentianae, to roślina występująca na terenach górskich w krajach europejskich. Jej medyczne właściwości poznano już w Starożytności, jednak jako surowiec leczniczy wykorzystuje się tylko korzeń rośliny. Przed odkryciem chininy, goryczkę, a raczej jej korzeń, podawano osobom chorym na malarię, lecz z czasem odkryto nowe działania lecznicze tej byliny.
Zastosowanie:
Korzeń goryczki longdancao to ziele, które posiada obszerny wachlarz zastosowań leczniczych, takich jak:
-
pobudzające działanie wydzielania soków żołądkowych;
-
pomoc przy problemach z brakiem apetytu;
-
działanie regulujące przy nadkwasocie oraz niedokwasocie;
-
wspieranie układu trawiennego;
-
wzmocnienie odporności całego organizmu;
Działanie:
Korzeń goryczki longdancao, zawiera substancje gorzkie, które po spożyciu oddziałują na organizm zwiększając łaknienie, wydzielanie śliny oraz soki trawienne, a wszystko to możliwe jest dzięki występowaniu w goryczkach składników takich jak gencjopikryna, gencjamaryna czy amarogentyna, których gorzki smak prowadzi do podrażnienia nerwów wydzielających soki trawienne oraz ślinę. Ponadto, korzeń rośliny działa antybakteryjnie.
Sposób użycia:
Napar, odwar
Przeciwwskazania:
Nieodpowiedni dla osób, które chorują na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy.
Powyższe informacje nie mogą być traktowane jako jedyne źródło wiedzy na temat opisanego zioła. Przed zastosowaniem należy skonsultować się z terapeutą / zielarzem TCM. Nazwy chińskie (pin yin), łacińskie i polskie na podstawie: Materia Medica, TCM Wiki, Wikipedia. Działanie i wskazania, przeciwwskazania i ostrzeżenia, smak oraz dawkowanie na podstawie: Materia Medica TCM.
